چندی پیش صدای كادر فنی استقلال را شنیدیم كه ایده جدیدی را برای پیشبرد اهدافش به كار گرفته و آن چیزی نبود مگر «كسب چهار امتیاز از هر دو بازی داخل و خارج از خانه...»(!) این یعنی استقلالی‌ها موظف به كسب برد خانگی و نباختن در خارج از آن هستند. این طرح مظلومی كه از آن با افتخار هم صحبت می‌كرد در تبریز و قم كارایی داشت، اما آیا همواره می‌توان به بازیكنان گفت كه برای كسب مساوی خارج از خانه گام به زمین حریف بگذارند؟ اینكه انگیزه كسب برد را به حد از دست دادن دو امتیاز تقلیل بدهند، آیا منطقی است؟ مظلومی در تبریز هم باید می‌باخت اگر داور آن صحنه مشكوك را پرچم نمی‌زد و گل علی علیزاده پذیرفته می‌شد. مظلومی در قم هم باید می‌باخت اگر داوود حقی را كه از هر 10 پنالتی‌اش هر 10 تا را گل می‌كند برابر محمدی زانو نمی‌زد و این ملخك پس از دو بار جستن در قم و تبریز، در آبادان نه تنها نتوانست یك امتیاز مساوی را كسب كند، بلكه همان تك امتیاز را هم از دست داد. بهتر نبود استقلال مثل هفت، هشت هفته اول روی همان روال معمول كارهایش را پیش می‌برد تا در خارج و داخل از خانه فقط و فقط به برد بیندیشد؟! بی‌شك مشاوران مظلومی در این زمینه راه و چاه را به اشتباه پیش پایش گذاشتند و او حالا با بحران جدی و اساسی روبه‌روست تا این تفكر جاافتاده برای شاگردانش را تغییر دهد.
تغییرات!
نكته دیگری كه در مورد این استقلال به چشم می‌خورد و البته گاهی اوقات هم جواب داده است، تغییرات گسترده در تركیب اصلی و سیستم بازی تیم است. با نگاهی به آرشیو زنده مطبوعات در چینش مهره‌های استقلال در تركیب احتمالی پیش‌بازی‌ها بیشترین خطاها را می‌توان در تركیب احتمالی استقلال یافت. هر تیم فوتبالی در این سطح كه داعیه قهرمانی و كسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را دارد، حدود 13 تا 14 بازیكن ثابت دارد و تركیبش را حول محور 11 تا 12 نفر تغییر می‌دهد. البته بحث مصدومیت‌ها را هم در نظر می‌گیریم، اما آیا استقلال باید تا این حد تغییر سیستم هم داشته باشد؟ دفاع خطی، دفاع سه نفره... هر فوتبالدوستی كه ظرف چند سال اخیر استقلال را دیده باشد، می‌داند كه پژمان منتظری یك دفاع میانی قرص و مطمئن است كه كنار حنیف یا هر مدافع میانی دیگری در دفاع خطی قادر است به خوبی حتی اشتباهات نفر كناردستی‌اش را پوشش دهد. مظلومی را چه می‌شود كه به یكباره با خارج كردن آندره لوییز از تركیب اصلی منتظری را به راست برد تا دو مدافع میانی‌اش در مواجهه با نبی ساكی (صحنه گل اول) با یك حركت در عرض این بازیكن یكی به چپ و دیگری به راست روی زمین بیفتند و خراب شوند. مظلومی نمی‌دانست در آبادان و برابر نفت كه تیمی است با ضدحملات آنچنانی، بیشتر از وسط خط دفاع ضربه‌پذیر خواهد بود. كمااینكه هر دو گل نفت هم از وسط خط دفاع استقلال شكل گرفت. پس تفاوت مظلومی با یك هوادار چیست؟ تفاوت مظلومی در این است كه به عنوان سرمربی استقلال (كه به قول خودش اجازه دخالت در تصمیم‌گیری‌هایش را به دیگران نمی‌دهد) نكاتی را مدنظر قرار دهد كه مانع شكست تیمش شود. درواقع می‌توان گفت كه ایدئولوژی پرویز مظلومی در استفاده از راهكار دو بازی چهار امتیاز و تغییرات گسترده خیلی زود از كار افتاد و درواقع فلج شد و او باید دنبال ایده‌های كارآمدتری بگردد.